بازسازی اتحادیه های هتلداران

در شرایطی که در جوامع پیشرفته امروزی به گردشگری به عنوان یک رکن اصلی اقتصاد جامعه نگریسته می شود و ساختارهای سازمانی مختلفی جهت این صنعت تهیه و معرفی گردیده است که بسیاری از این ساختارهای سازمانی در عمل امتحان گردیده و نتایج مثبتی نیز به همراه داشته است، متاسفانه در کشور ایران به این مهم توجه کافی نشده است و تنها به شعار آن بسنده شده است. در این شرایط که متولیان دولتی این امر در خواب سنگینی به سر می برند، شاید پیاد هسازی این ساختارهای علمی امتحان شده، در تشکلهای قوی خصوصی و شبه خصوصی مانند اتحادیه های صنفی، از سقوط بیشتر صنعت گردشگری کشور به ورطه نابودی جلوگیری نماید و نیز باعث الگوبرداری متولیان صنعت گردشگری کشور از این تشکلها شود.

در این راستا از جمله تشکلهای تاثیرگذار اتحادی ههای صنعتی حوزه گردشگری مانند: اتحادیه هتلداران، اتحادیه هتل آپارتمانها و میهمانسراها، اتحادیه دفاتر خدمات مسافرتی، اتحادیه رستورانها و امثال آن را می توان نام برد. حال این سئوال پیش م یآید که یک اتحادیه صنفی باید دارای چه ساختاری باشد تا نتایج لازم گرفته شود . متاسفانه علیرغم پیش بینی قانونی قوی برای تاثیرگذار بودن اتحادیه ها در رشد اقتصادی کشور، به علت نگرش سنتی و به روز نشده ساختار اتحادیه ها، شاهد عدم کارآیی آنها می باشیم و این عدم کارایی لازم سبب آن گردیده است تا دست اندرکاران و متولیان این امر رکن اصلی صنعت گردشگری را جدی در نظر نگیرند. در ذیل به آنچه که برای ساختار یک اتحادیه امروزی در صنعت گردشگری احساس می گردد اشاره م یشود و برای مثال اتحادیه هتلداران شرح داده می شود:

۱- وجود اراده اصلاحات
قبل از هر چیز باید اراده لازم جهت شکست ساختار فعلی و به روزرسانی نمودن تشکلات سازمانی اتحادیه ها ایجاد گردد که این خود پیمودن ۵۰ ٪ راه می باشد، لذا برای به دست آمدن چنین اراده ای افراد فعال در صنف گردشگری باید در انتخاب اعضای هیئت مدیره اتحادیه ها دقت لازم را داشته باشند تا افرادی با دیدگاه های بلندنظرانه و دوربینانه در این مسند قرار گیرند.

۲- تشکیل ساختار سازمانی مناسب جهت اتحادیه ها
ساختارهای فعلی اتحادیه ها مطابق با علم روز مدیریت نیست. اگر در دهه های قبل اداره کردن یک اتحادیه صنفی توسط رئیس اتحادیه و چند کارمند جزء و برنامه ریزی سنتی و سلیق های امکانپذیر بوده است، امروزه با چنین روشی ره به جایی نخواهیم برد. لذا لازم است تا ساختاری علمی توسط مشاورین قوی علم امور سازمانی با در نظر گرفتن نیازهای بومی هر مکان و هر صنف تهیه و اجرایی گردد. که انجام این امر نیز در تخصص رؤسا و اعضای هیئت مدیره اتحادیه های اصناف نیست و لزوما باید از متخصصین و مشاورین خبره این امر کمک گرفته شود.
بهترین راه این است که اتحادیه ها با عقد قرارداد با افراد یا شرکت های متخصص مدیریت سازمانی، کار بازبینی و تهیه یک ساختار اداری و چارت سازمانی با شرح وظایف مشخص و پیاده سازی آن را به عهده این شرکتها قرار دهند. برای روشن شدن مطلب نمون های از چارت سازمانی ساده ای که توسط اینجانب ترسیم شده است، نمایش داده می شود. این نمونه می تواند به عنوان یک الگوی اولیه و خام مورد استفاده قرار بگیرد.

۳- واگذاری امور اجرایی به مدیر اجرایی
با توجه به گستردگی و تخصصی شدن امور اجرایی اصناف، امروزه نمی توان انتظار داشت ریاست یک اتحادیه که معمولا این سمت شغل دوم و غیرانتفاعی ایشان نیز می شود، بتواند به تنهایی تمامی امور جاری را مدیریت نماید لذا لازم است تا هر اتحادیه ای یک مدیر اجرایی تمام وقت که تخصص لازم را داراست به استخدام درآورد تا فراغت و فرصت لازم برای اعضای هیئت مدیره و مخصوصا ریاست اتحادیه به وجود آورد.

۴- ایجاد اتاق فکر
در اغلب اتحادیه ها شاهد این اشکال م یباشیم که اعضای هیئت مدیره در سمت های خود به صورت تشریفاتی فعالیت داشته و می توان گفت اصلا فعالیتی ندارند و گاهاً هر چند ماه یکبار جلسه ای که آن هم بیشتر تشریفاتی می باشد برگزار می گردد. در حالیکه هیئت مدیره باید در حین تلفیظ امور اجرایی با مدیر یا مدیران اجرایی، خود دارای جلسات هفتگی با یکدیگر باشند تا ضمن تقسیم امور بین یکدیگر، موضوعات مختلف را بررسی و تحلیل نمایند و با مشخص کردن سیاست و خط مشی اجرای آن برای مدیر یا مدیران اجرایی اتحادیه مشخص و ابلاغ نمایند. آنها در جلسات خود باید با دعوت از مشاورین و متخصصین اشراف لازم را به موضوعات داشته باشند و برعکس آنچه که امروزه شاهد آن هستیم رئیس اتحادیه باید به امور تشریفاتی مانند: شرکت در جلسات، جشن ها، مراسمات و امثال آن پرداخته و تصمیم گیری ها با خرد جمعی در اتاق فکر اتحادیه با نظر سایر اعضای هیئت مدیره اتخاذ گردد.

۵- ایجاد کمیسیون های تخصصی
از آنجایی که امروزه شاهد این موضوع هستیم که تمامی امور جامعه تخصصی گردیده است، لذا ا گر تصور نماییم که یک فرد یا حتی یک هیئت مدیره توانایی بررسی، تفکر، تصمیم گیری و اجرای همه امور را دارد تصوری اشتباه است لذا جهت نتیجه گرفتن و به دست آوردن بهره وری بهتر، لازم است در اتحادیه ها کمیسیون های تخصصی ایجاد شود و هر کمیسیون زیرنظر و با مدیریت یکی از اعضای هیئت مدیره اقدام به پیگیری امور تخصصی نماید، با این روش م یتوان از نظرات اعضای هیئت مدیره و همچنین مشاورین استفاده بهتر نموده و این افراد را در تصمیم گیری ها و نظارت عالیه سهیم نمود. و نیز به این نکته اشاره می گردد که تغییرات و اصلاحات و به روزرسانی ولو اندک و از نقط های کوچک می تواند شروعی مناسب با نتیجه ای عالی باشد.