پیشینه صنعت هتلداری

این صنعت به صورت امروزی نتیجه قرن­ها رشد فرهنگی و اجتماعی است. در طول تاریخ مسافران برای استراحت و صرف غذا به استراحت­گاه­ها پناه برده­اند. هنگامی که روم باستان به اوج قدرت خود رسیده بود تعداد زیادی مسافرخانه در مسیر راه­های عمومی ایجاد شد. این مکان­ها بیشتر برای شخصیت­های کشوری و مقامات دولتی اهمیت داشت (گی، 1994: 27). در آسیا استراحت­گاه­های کوچک در مسیر کاروان­ها ایجاد می­شدند.کسانی که به زیارت می­رفتند می­توانستد در این مکان­ها استراحت کنند و غذای مورد نیاز خود را تهیه کنند. قدمت صنعت تأمین غذا به چهار هزار سال قبل از میلاد مسیح بر می­گردد یعنی زمانی که فروشگاه­هایی برای عرضه­ی غذا و نوشابه به­وجود آمدند. مسافرخانه­هایی که جنبه­ی بازرگانی داشتند در سده­ی پانزدهم در اروپا به وجود آمدند. اولین مهمان­پذیرها با نام"تختخواب و صبحانه" بود که افراد در خانه­های شخصی به قیمت­های اندک از مسافران پذیرایی می­کردند. در این زمان کسانی که مالک زمین­های بزرگی بودند کلبه­های کوچکی بر روی آن زمین­ها می­ساختند و از مسافران پذیرایی می­کردند. گونه­ای از قهوه­خانه و کلبه در انگلستان درسده­ی پانزدهم به وجود آمد که با قیمت­های مشخص و در زمان­هایی معین به مسافران غذا ارائه می­دادند (میل، 1990: 321). در این دوره مسافرت­های جاده­ای و دریایی افزایش یافت در نتیجه تعداد مسافرخانه­ها نیز افزایش یافت. در سال­های سده­ی هفده و هجده تشکیلاتی برای پذیرایی مهمانان به وجود آمد که می­توان آن­ها را اولین هتل­های امروزی نامید. در سال 1774 نخستین هتل در لندن تأسیس شد  و پس از آن در سال 1794 "سیتی هتل" در نیویورک گشایش یافت. در سال­های آخر سده­ی هجده واژه­ی رستوران برای نخستین بار در پاریس به کار برده شد که همان سالن غذاخوری است. این سالن­ها در ایالات متحده­ی آمریکا نیز در دلمانیکو تأسیس شد که به روش انگلیسی­ها غذا و نوشابه به مشتریان ارائه می­کرد(کولتمن، 1989: 326 و 327). در آمریکا نخستین هتل با تجهیزات و تسهیلات امروزی در سال 1892، در بُستن ساخته شد که نام آن "ترمانت هاوس"  بود که دارای تعدادی راهرو، اتاق خواب، اتاق­های خصوصی با کلید مخصوص و رختکن و حمام بود (میل، 1990: 15). هتل­های دیگری مانند "ریتز" در پاریس استانداردهایی برای خدمات کیفیت کار خود ارائه داد. در سده­ی بیستم نوآوری­ها در بخش غذا و نوشابه و ساخت اتاق­هایی بزرگ که تجهیزات زیادی را دارا بود مشاهده شد و بدین ترتیب رقابت میان هتل­ها آغاز شد و هر هتل برای ایجاد نوآوری­های جدید و جذب گردشگران تلاش کرد.

 کشورمان ایران نیز بر طبق آثار باقی مانده از گذشته نشان از سیر و سفر میان اقوام ایرانی می­دهد. برای مثال در دوره­ی هخامنشی جاده­ای به نام راه شاهی ساخته شد که طول آن 2500 کیلومتر بود و مسافران در این مسیر عبور و مرور می­کردند. در این مسیر کاروانسراها و ایستگاه­های بین راهی برای استراحت مسافران تعبیه شده بود. روند رو به رشد ساخت این اماکن در دوره­های بعدی نیز ادامه یافت تا زمانی­که تحولات اثرات خود را بر روی این اماکن گذاشتند و ساخت هتل در ایران مرسوم شد.

ز