مشکلات خدمات و آموزش هتلداری

برای ارائه خدمات بهتر یک هتل چند عامل مهم وجود دارد که ساختمان، تجهیزات، امکانات، خدمات، سیستم و گردش کار هتل، تکنولوژی و مدیریت و سرویس دهی به مشتریان را تشکیل می دهد. یکی از دلایل اصلی کاهش رونق درصنعت هتلداری ایران فقدان مدیریت به روز و عدم اطلاع بسیاری از مدیران هتل ها و هتلداران و مدرسین هتلداری از علم مدیریت هتلداری روز دنیا و تکنولوژی و عدم آموزش آنها در این زمینه است.

امروزه آموزش کارکنان و مستخدمین هتل های دنیا توسط مدیرانی که تجربه طولانی در امر مدیریت هتل دارند، صورت می گیرد و از آنهایی که مشکلات مدیریت هتل را کاملاً لمس کرده اند برای آموزش دعوت به کار می کنند و بعضی مواقع این افراد مدرک هتلداری و تحصیلات بالایی هم ندارند و لازم است بدانید حتی مدیرانی را که سابقه یکی، دو سال کار در هتل دارند به هیچ عنوان برای این منظور به کار نمی گیرند که بخواهند توسط این افراد بی تجربه علم مدیران یا دانشجویان هتلداری را درخصوص سرویس دهی به روز کنند. معیار انتخاب مدرس هتلداری سابقه کاری مدیریت هتل است و هر چه تجربه کاری مدرس در هتل طولانی تر باشد، آموزش کیفیت بالاتری خواهد داشت و این مدرسین برای تدریس از منابع تایید شده و مشخصی باید استفاده کنند و اینکه هر کسی بخواهد بدون اطلاعات لازم و تجربه کافی مطلبی یا جزوه ای برای آموزش هتلداری ارائه کند، مرسوم نیست. مهم این است که دانشجویان در پایان دوره هتل را بشناسند و کار را بدانند.

در پایان هر دوره آموزشی یک سمینار آموزشی کوتاه مدت یا تور بازدید از هتل ها برگزار می کنند و از مدیران، مدرسان و کارشناسان باسابقه یا صاحبان تالیف مورد تایید کارشناسان هتلداری برای سخنرانی و گفت وگو و عنوان مطالب کلیدی دعوت به عمل می آورند تا هر چه بیشتر آموزش این رشته را ارتقا بخشند و از آنجایی که در پایان دوره های آموزشی چنین برنامه هایی در پیش دارند اینجاست که مدرسی که اطلاعات اندکی در امور هتلداری دارد به خود اجازه تدریس دروس و وارد شدن به این صنعت را نخواهد داد. این سمینارهای آموزشی یا تورهای بازدید از هتل ها به همراه مدیران و مدرسان باتجربه برای رفع اشکال در پایان برنامه های آموزشی بسیار مفید و ارزشمند است و می توان گفت با تمام طول زمان دوره آموزشی برابر یا بیش از آن است.

بزرگ ترین مشکل آموزش هتلداری در ایران این مساله است که برای آموزش هتلداری از کسانی که هیچ تجربه عملی در هتل ندارند یا رشته تحصیلی آنها ارتباطی با هتلداری ندارد و بسیاری از تشکیلات و تجهیزات هتل را نمی شناسند و نحوه کنترل ها و به کارگیری سیستم گردش کار بخش های هتل و از گزارش های مفید و لازم مدیریت هتل شناختی ندارند و
سر درنمی آورند و عملاً با هیچ یک از مشکلات مدیریت هتلداری آشنا نیستند، استفاده می شود چگونه می توان از این افراد انتظار آموزش دررشته مدیریت هتلداری داشت.

 
طبیعی است آموزش توسط این افراد در چه حد و حدودی خواهد بود که از نکات مهم و کلیدی دروس هتلداری دور بوده اند. نباید به چنین افرادی اجازه آموزش هتلداری داد. بهتر است این افراد در رشته تحصیلی خود فعالیت کنند و به همین دلیل هیچ سرمایه گذاری حاضری نیست این سرمایه عظیم و ملی را به دست افرادی بسپارد که آموزش درستی ندیده ا ند و با بسیاری از بخش های هتل آشنایی ندارند.

اگر درست بررسی کنید متوجه خواهید شد بسیاری از عناوین دروس اصلی لازم و هم مدیریت هتلداری در هیچ یک از آموزشگاه ها جزء واحد های درسی آنها نیست و اصلاً تدریس نمی شود و در هیچ کجا نامی از این دروس تخصصی ضروری برده نشده است که باید منابع، نحوه و ساعت آموزش، واحد های درسی و انتخاب مدرسان، با یک برنامه ریزی صحیح انجام پذیرد.

البته عده ای فکر می کنند باید برای آموزش هتلداری یا برای جلب گردشگر افرادی را از خارج کشور دعوت به کار کرد که این طور نیست. با اطمینان می گویم باید مدرسان دروس مدیریت هتلداری از میان مدیران باتجربه هتل که اطلاعات آنها به مراتب بهتر از مدیران شاغل هتل های خارج از کشور است انتخاب شوند که متاسفانه فقط از نظر دانستن زبان خارجی ضعیف و کم مایه هستند ولی اطلاعات وسیع و جامعی از امور مدیریت هتل دارند که هر یک را طی سال ها تجربه به دست آورده اند و هرگز نمی توان در هیچ یک از کتاب های دانشگاه های هتلداری خارج از کشور به دست آورد که عنوان هریک از آنها در کلاس های آموزش هتلداری می تواند نقش بسیار بالا و ارزشمندی را برای دانش پژوهان ایفا کند.

متاسفانه به جای استفاده از تجربه و اطلاعات فراوان این مدیران کاردان و باتجربه ایران که با زحمت فراوان و کار کردن مستمر و درگیر شدن با مسائل مختلف هتلداری در هتل ها تجربه ها و آموخته هایی که به دست آورده اند و مشکلات هتلداری را لمس کرده اند از کسانی که رشته تحصیلی آنها ارتباطی با هتلداری ندارد یا افراد بی تجربه و ناآگاه که هرگز مدیریت هتلی را نداشته و اگر داشته چند ماهی بیشتر نبوده استفاده می کنند که به جز اتلاف وقت و صرف هزینه چیزی به دنبال ندارد و اگر از اغلب این مدرسان سوال شود که آیا سابقه مدیریت هتلی را داشته اند یا چه مدت در هتل کار کرده اند بیشتر به درک مشکلات آموزش هتلداری پی می بریم.

به جرات می توان گفت شاید تعداد اندکی هم برای آموزش هتلداری صلاحیت نداشته باشند و هیچ کدام آموزش جدید و به روز را ندیده اند و با تکنولوژی روز آشنایی ندارند اغلب مطالبی که عنوان کرده اند مطالب پیش پا افتاده و بی ارزشی از بخش های هتل بوده که همه می دانند و نیازی به عنوان آنها در کلاس های آموزشی نبوده و برای اینکه حرفی برای گفتن نداشته اند، خاطرات زندگی خود را تعریف کرده اند. یکی از دلایل آن جزوات اندک موجود هتلداری است که بعضی از آنها ربطی به امور هتلداری ندارد یا افراد ناآگاه از مقاله ها و مطالب مفید و آموزنده مدیران باتجربه هتلداری استفاده کرده اند و به علت ناآشنا بودن با امور هتلداری و درک غلط از مقاله این جزوات را با تغییراتی به نام خود انتشار داده اند. اگر با دقت مطالعه کنید متوجه خواهید شد که از منابع فارسی استفاده کرده اند و به خاطر مطرح شدن خود نام منابع خارجی را برده اند که اصلاً این طور نبوده و نامی از منابع اصلی نبرده اند.

این مهم باعث شده هتلداری را یکی از ساده ترین کارها بدانند و احساس کنند نیازی به آموزش نیست و دیده شده بعضی از این افراد بی تجربه با ترجمه کتابی هایی که توسط دانشجویان این رشته یا افراد مختلف انجام شده به نام خود چاپ کرده اند. فکر می کنند چون کتاب در مورد هتلداری ترجمه کرده اند، صاحب نظر هستند اگر این طور بود کسانی که کتاب های پزشکی یا مهندسی ترجمه کرده اند همه پزشک و مهندس می بودند و جالب تر آنکه وقتی در مورد همان ترجمه بحث می شود به دلیل نداشتن اطلاعات درست از پاسخ آن عاجز هستند همانطوری که ترجمه هایی که توسط این اشخاص به ظاهر کارشناس و دکتر در اختیار است مطالب مفهوم نیست و وقتی خواننده مطالعه می کند یک سردرگمی و مغایرت هایی در متن ترجمه مشاهده می کند و نمی داند ابتدای مطلب صحیح بوده یا انتهای مقاله و آن طور که خوانندگان اعلام می کنند چیزی از مطالب نیاموختیم یا متوجه نشدیم و این ساده اندیشی است که هتلداری را آن قدر ساده می پندارند که هر کسی که در این حرفه نیست مایل است وارد این حرفه شود و اغلب این افراد به دلیل عدم اطلاع از صنعت هتلداری مدیران با تجربه که سال ها در هتل کار می کنند را نیز قبول ندارند.

از سوی دیگر کارکنان شاغل در هتل به دلیل نداشتن وقت و ندادن مرخصی از طرف هتل ها و قادر نبودن پرداخت هزینه های آموزشی مایل نیستند برای آموزش ثبت نام کنند و از طرفی صاحبان مدیران و مسوولان بودجه ای برای آموزش ضمن خدمت کارکنان هتل در نظر نگرفته اند.

اغلب کارکنان هتل ها به دلیل علاقه مندی به رشته هتلداری برای شرکت در دوره های آموزشی با زحمت زیاد هزینه ها را بدون هیچگونه مساعدتی از طرف سازمان ها و صاحبان هتل می پردازند در حالی که باید شهریه یا هزینه های آموزش افراد شاغل را هتل تامین کند زیرا به سود آنهاست که کارکنان آنها با سرویس دهی مطلوب آشنا شوند و دیگر اینکه در تمام کشورها هتل ها و رستوران ها از اینکه دانشجویان هتلداری برای کارآموزی هتل آنها را انتخاب کنند استقبال می کنند حتی حقوق هم می پردازند (البته حقوق بسیار کمتری که می تواند فقط هزینه ناهار یا شام و رفت آمد آنها به هتل باشد) و سعی در جذب هر چه بیشتر کارآموزان هتلداری دارند زیرا این کارآموزان بسیار منظم تر از کارمندان رسمی هتل خواهند بود و سعی می کنند به بهترین نوع ممکن وظایف خود را انجام دهند تا امتیاز بیشتری کسب کنند زیرا در پایان کارآموزی اظهارنظر مدیر هتل یا رستوران می تواند در پرونده دانشجویی آنها تاثیر بگذارد و دیگر اینکه هتل ها نیز به دلیل اینکه کارآموزان با حقوق کمتر یا رایگان برای هتل فعالیت می کنند سود سرشاری می برند متاسفانه مدیران هتل ها در ایران هنوز به این مهم پی نبرده اند و اگر آگاه بودند در مواقع نیاز به پرسنل از آموزشگاهای هتلداری درخواست کارآموز می کردند.نکته دیگر از مشکلات اینکه کارمند هتلی را که سال ها تجربه در هتل کسب کرده برای اینکه آن هتل فصلی است اخراج و سال دیگر اولین کسی که درخواست کار داد فوراً او را به کار در هتل می گمارند، خب معلوم است توسط این افراد بی تجربه خدمات هتلداری با چه کیفیتی خواهد بود. پیشنهاد می شود اینگونه هتل ها از کارآموزان هتلداری نیروی انسانی خود را تامین کنند زیرا اطلاعات اندک آنها می تواند از آنهایی که هیچ تجربه ای در هتل یا رستوران ندارند بسیار مفیدتر واقع شود.

پیشنهاد می شود برای خدمات بهتر هتل هایی که از کارکنان فصلی استفاده می کنند از دانشجویان هتلداری استفاده کنند این کار باعث خواهد شد صاحبان هتل از کارکنان در حال آموزش هتلداری استفاده کنند که حتماً بهتر از کارکنانی هستند که هیچ اطلاعات هتلی ندارند ضمناً باحقوق کمتر یا رایگان از این کارکنان استفاده می کنند و از سوی دیگر کمک شده به صنعت هتلداری کشور و دانشجویان هتلداری که کارآموزی خود را انجام دهند. امید است این نکته به صورت یک قانون برای هتل ها و رستوران های کشور درآید که مدیران هتل ها و رستوران ها نتوانند از کارکنانی که اطلاعاتی در این صنعت ندارند حتی به طور موقت استفاده کنند.

نکته مهم دیگر به علت آگاه نبودن مدیران هتل یا مالکان با ویژگی تجهیزات و وسایل هتل است که خریداری می کنند و تجهیزات هتل را با تجهیزات منزل یا اداره یکی می دانند و فروشندگان از این بی اطلاعی سود می برند و هر کالایی را که مایل هستند به هتل ها قالب می کنند در حالی که تجهیزات و وسایل هتل با وسایل و تجهیزات اداری، منزل، بیمارستان و... کاملاً متفاوت است. تمام وسایل هتل ویژگی خاص خود را دارند که باید مدیران هتل یا مالکان آگاهی کامل از ویژگی وسایل هتل داشته باشند تا بتوانند انتخاب درستی داشته باشند، چنانچه هتلداران در زمان خرید وسایل و تجهیزات هتل ویژگی تمام تجهیزات وسایل هتل را ندانند هرگز نمی توانند انتخاب درستی داشته باشند که این مهم باعث می شود هتل ها از سرویس دهی مطلوبی برخوردار نباشند؛ همانطوری که تجهیزات مورد نیاز هتل های کشور از صنایع داخلی تامین می شود و اغلب ویژگی تجهیزات رعایت نشده و از کیفیت خوبی برخوردار نیست و تفاوت زیادی با تجهیزات مشابه خارجی خود دارد یا بعضی از تجهیزات مشابه ایرانی ندارد و نمی توان انتظار خدمات خوب و باکیفیت داشت.

ز